تأثیر پروبیوتیک ها بر میزان جوجه آوری مرغ های تخم گذار
یکی از عواملی که در میزان جوجه درآوری بخصوص در گله های با تخم گذاری طولانیمدت حائز اهمیت است، تغذیه مناسب گله مادری میباشد. هر چه تغذیه مرغ مادر بهتر و غنیتر باشد و جذب مواد بهخصوص کلسیم، فسفر، پروتئین و ویتامینها مناسبتر باشد، علاوه بر کمک به سلامت مرغ مادر، کیفیت تخممرغها نیز بهتر و بازده جوجه درآوری بیشتر خواهد بود.
استفاده از پروبیوتیک ها در خوراک طیور موجب بهبود هضم و افزایش جذب املاح و ترکیبات موجود در خوراک می شود.
انتقال آلودگی ها به درون تخم می تواند موجب مرگ جنین و کاهش میزان جوجه درآوری، آلودگی جوجه های هچ شده و حذف زودهنگام جوجه ها از گله شود. ازاینرو آلودگی بستر و ابتلای مرغ مادر به برخی بیماری ها ازجمله آلودگی به سالمونلا به دلیل انتقال عمودی (از مرغ مادر به جوجه) در میزان جوجه درآوری و سلامت جوجه ها حائز اهمیت است.
تغذیه طیور با پروبیوتیک ها طی روش های مختلف از جمله تقویت سیستم ایمنی از ابتلای مرغ مادر به بسیاری از بیماری ها جلوگیری کرده و با کاهش آلودگی بستر از انتقال آلودگی به پوسته تخم ها و سپس به داخل آن ها ممانعت می کند.
مقاومت پوسته تخم ها نیز در بازده جوجه درآوری حائز اهمیت است. تخممرغهای با پوسته نازک برای جوجهکشی مناسب نمیباشند بهطوریکه در صورت نازک بودن پوسته، تبخیر آب از درون تخم افزایشیافته و میزان جوجه درآوری کاهش مییابد. همچنین اینگونه تخم ها کلسیم کافی برای رشد جنین را تأمین نمیکنند و از طرفی احتمال شکستن تخمها افزایش می یابد.
تغذیه طیور با پروبیوتیک ها موجب افزایش ضخامت و وزن پوسته، افزایش جذب کلسیم و کاهش میزان تخم-های ترکخورده میشود.
پروبیوتیک ها با تحریک و تقویت سیستم ایمنی تأثیر باکتریهای بیماریزا بر کاهش قدرت بارورسازی در خروس ها را کنترل کرده و به باروری آن ها کمک می کنند.
طی استفاده از پروبیوتیک ها در درون تخم ها بصورت تزریق درون کیسه آمنیون در روز 18 جنینی، جنین جوجه و جوجههای هچ شده نسبت به پاتوژن های منتقلشده از سیستم جوجهکشی که می تواند منبع آلودگی جوجه ها باشد، مقاوم می شوند.
بهطورکلی تغذیه طیور تخم گذار با پروبیوتیک ها اثرات مفید بسیاری ازجمله افزایش جذب املاح و مواد مغذی خوراک، افزایش باروری و تخم گذاری، افزایش کیفیت و وزن تخم ها، افزایش جوجه درآوری و کاهش انتقال آلودگی به جوجه حاصل میشود.