تأثیر پروبیوتیک ها در دام های شیروار
تغذیه گاوهای شیری در اوایل شیردهی با باکتری ها و مخمرهای پروبیوتیک، باعث افزایش تولید پروپیونات در شکمبه شده که منبع تولید انرژی و مؤثر بر افزایش رشد و تولید در دام است.
پروبیوتیک ها از جمله گونه های لاکتوباسیلوس، ساکارومایسس سرویزیه، ساکارومایسس بولاردی، انتروکوکوس فاسیوم و پروپیونی باکتریوم از طریق مهار رشد و تزاید میکروب های مضر و تقویت رشد میکروب های مفید در شکمبه و روده اثرات مفیدی ایجاد می کنند. مخمرهای پروبیوتیک باعث حفظ فلورمیکروبی تجزیه کننده سلولز و الیاف گیاهی می شوند و قابلیت هضم و جذب ترکیبات موجود در خوراک را افزایش می‌دهند.
مخمرهای پروبیوتیک ازجمله ساکارومایسس بولاردی و ساکارومایسس سرویزیه منبع غنی از آنزیم‌ها، ویتامین‌ها و دیگر ریزمغذی ها هستند که اثرات مفیدی در سلامت، رشد و تولیدات دام دارند.
مخمرهای پروبیوتیک قادرند علیرغم کاهش مصرف ماده خشک توسط دام، تولید شیر را بهبود بخشند.
مصرف روزانه پروبیوتیک ها موجب افزایش تولید شیر، افزایش کل مواد جامد شیر ازجمله چربی، پروتئین، لاکتوز و خاکستر می شود.
پروبیوتیک ها با تقویت سیستم ایمنی دام موجب کاهش ابتلا به بیماری ها از جمله بیماری های گوارشی، تنفسی، ورم پستان و بیماری های پیرامون زایمان و همچنین کاهش نیاز به مصرف آنتی بیوتیک ها و داروها می شوند که از این طریق از ضعف دام و افت تولید شیر طی بیماری و نیاز به حذف شیر دام طی دوره مصرف دارو پیشگیری می شود.
پروبیوتیک ها علاوه بر حفظ سلامت و مقاومت نسبت به بیماری ها و شرایط استرس زا، موجب اثرات مثبت بر تولید شیر، میزان چربی و سایر مواد جامد شیر شده و بهره وری اقتصادی دام ها را بهبود می بخشد.
افزودن پروبیوتیک ها به مکمل های دامی موجب افزایش کیفیت و بازده آن ها می گردد.
