

تأثیر پروبیوتیک ها بر دام های پرواری
با توجه به ساختار خاص دستگاه گوارش نشخوارکنندگان، پروبیوتیک ها در دو بخش از آن اثرات خود را اعمال می کنند؛ در شکمبه که محل تخمیر غذا است و در روده ها که محل جذب غذا می باشد.
تأثیر پروبیوتیک ها بر شکمبه:
– فلور باکتریایی شکمبه نقش مهمی در هضم و جذب غذا ایفا می کند. پروبیوتیک ها از طریق افزایش باکتریهای تجزیهکننده سلولز و افزایش فعالیت آنزیم های گوارشی در شکمبه موجب افزایش هضم کربوهیدراتها، چربی ها و پروتئین های موجود در خوراک، جذب بهتر مواد مغذی، بهبود استفاده از نیتروژن و سنتز ویتامینها و پروتئین های میکروبی شده که در نهایت باعث افزایش وزن دام ها می شوند.
– افزودن پروبیوتیک ها به خوراک دام از طریق بهبود هضم آنزیمی و افزایش سوبسترای در دسترس، فلور باکتریایی ذاتی شکمبه را افزایش می دهد. اصلاح فلور میکروبی شکمبه منجر به بهبود تولید پروپیونات در شکمبه و کاهش نسبت استات به پروپیونات می شود که در بهبود رشد دام مطلوب است.
– پروبیوتیک ها با افزایش تعداد باکتریهای مصرفکننده لاکتات در شکمبه، قادر به متابولیسم لاکتات حاصل از تخمیر کربوهیدرات ها هستند و بروز اسیدوز در گاوهای پرواری را کاهش می دهند.
تأثیر پروبیوتیک ها بر روده های نشخوارکنندگان:
– باکتری ها و مخمرهای پروبیوتیک از طریق کاهش باکتری های بیماریزا و تعدیل جمعیت میکروبی در دستگاه گوارش، از بروز عفونتهای تنفسی و بیماری های گوارشی از جمله اسهال در دام جلوگیری می کنند و به حفظ سلامت دام کمک می کنند.
– این میکروارگانیسم ها طی آزادسازی فاکتورهای تعدیلکننده ایمنی، عملکرد سیستم عصبی را بهبود بخشیده و موجب کاهش اثرات منفی استرس گرمایی، استرس واکسیناسیون و درنتیجه حفظ شرایط طبیعی بدن دام می شوند.
– مکمل های پروبیوتیک ، هضم آنزیمی پروتئین های میکروبی ایجاد شده در شکمبه و پروتئین های عبوری را در روده تقویت می کنند.
– پروبیوتیک های مختلف از جمله انتروکوکوس فاسیوم، باسیلوس لیچنی فورمیس، لاکتوباسیلوس کازئی، لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس و مخمر ساکارومایسس سرویزیه از طریق تقویت سیستم ایمنی دام موجب کاهش ابتلا به بیماری ها و کاهش نیاز به مصرف داروها و آنتی بیوتیک ها شده که از این طریق از کاهش وزن دام طی بیماری، هزینه درمان و محدودیت های دوره دفع دارو از بدن دام جلوگیری می کنند.
بهطورکلی استفاده روزانه از پروبیوتیک ها در خوراک دام علاوه بر اثرات قابل توجه بر سلامت دام، مقاومت نسبت به بیماری ها و شرایط استرس زا باعث بهبود مصرف خوراک، عملکرد رشد و افزایش وزن دام می شود و بازده اقتصادی دام ها را بهبود می بخشد.