تأثیر پروبیوتیک ها بر اسهال در سگ ها
سندروم التهاب روده آیدیوپاتیک (IBD)، بیماری مزمن گوارشی شایع در سگ‌ها می باشد. سندرم IBD علائمی ازجمله اختلال در هضم و جذب مواد غذایی، استفراغ مزمن، اسهال، کاهش اشتها، کاهش وزن و نفخ شکم ایجاد می‌کند.
سندروم IBD در سگ‌ها دارای سه عامل اصلی شامل اختلال در تعامل بین سیستم ایمنی و مخاطی، حساسیت ژنتیکی میزبان و عوامل محیطی (مانند میکروب‌ها، تغذیه و …) می‌باشد.
اصلاح فلور میکروبی روده نقش مهمی در درمان سندروم IBD ایفا می‌کند؛ به‌طوری‌که حضور پروبیوتیک ها در روده از طریق مکانیسم های مختلفی به بهبودی سگ‌های مبتلا به سندروم IBDکمک می‌کند.
اثرات مصرف پروبیوتیک ها در سگ های مبتلا به سندروم IBD:
کاهش عوارض بالینی
کاهش دفعات اسهال
بهبود بوی مدفوع
کاهش نفخ شکم
مکانیسم های اثربخشی پروبیوتیک ها در سگ‌های مبتلا به سندروم IBD:
• سندروم IBD موجب افزایش سیتوکین های التهابی می‌شود.
پروبیوتیک ها از طریق تعدیل سیستم ایمنی موجب کاهش سیتوکین های التهابی و بهبود سندروم IBD در سگ‌ها می شوند.
• به‌طور طبیعی گروهی از باکتری‌های ساکن در روده از طریق ترشح متابولیت های دارای اثرات ضدالتهابی موجب حفظ هموستاز میکروبی در روده می‌شوند که طی بیماری IBD، این دسته از باکتری‌ها در روده کاهش می‌یابد.
مصرف پروبیوتیک ها می‌تواند این گروه از باکتری‌های مفید ساکن در روده را افزایش داده و موجب بهبود بیماری گردد.
• روده به‌عنوان سد مهمی جهت ممانعت از ورود و تکثیر باکتری‌های بیماری‌زا عمل می‌کند که بخشی از این عملکرد توسط پروتئین‌های موجود در بافت روده انجام می‌شود. بیماریIBD موجب کاهش ژن‌های کد کننده این پروتئین‌ها شده و درنتیجه باعث از دست رفتن عملکرد سد روده‌ای می‌شود.
پروبیوتیک ها قادرند ژن‌های مربوطه را افزایش داده و به بهبود عملکرد سد روده‌ای کمک کنند.
• پروبیوتیک ها غلظت سیترولین پلاسما را به‌طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهند که نشان‌دهنده بهبود مخاط آسیب دیده روده و درنتیجه بازیابی سد مخاطی در سگ‌ها می‌باشد.
درمان با پروبیوتیک ها پاسخ‌های ایمنی ضدالتهابی متفاوتی را در مقایسه با درمان دارویی معمول ایجاد می‌کند و می‌تواند به‌عنوان درمان کمکی و مؤثر جهت بهبود اسهال مزمن در سگ‌ها استفاده شود.
